Wizyta u fizjoterapeuty zaczyna się od zebrania wywiadu oraz przeprowadzenia badania funkcjonalnego. Badanie manualne, w tym ocena zakresu ruchu, palpacja oraz badanie neurologiczne mają na celu określenie przyczyn dolegliwości oraz ustalenie planu terapii.

Podczas pierwszego spotkania należy też przedstawić posiadaną dokumentacje medyczną (badania obrazowe wraz z opisami, karty informacyjne dotychczasowego leczenia).

Prosimy wyposażyć się w wygodny strój, który umożliwi swobodny dostęp do zajętej chorobowo okolicy ciała a także czyste i wygodne obuwie sportowe lub klapki.

Terapia manualna polega na manualnym badaniu i leczeniu pacjentów z tzw. dysfunkcjami narządu ruchu, a więc bólem, ograniczeniem ruchomości /przykurczem/ czy też niestabilnością zarówno stawów obwodowych, stawów kręgosłupa, stawów skroniowo-żuchwowych. Dzięki rozbudowanemu schematowi badania różnicującego, fizjoterapeuta jest w stanie za pomocą szczegółowego wywiadu i badania odnaleźć zaburzone struktury, stwierdzić stopień ich uszkodzenia oraz przeanalizować mechanizmy pojawienia się dolegliwości. Podczas terapii za pomocą specjalnych technik mobilizacji lub manipulacji oraz leczeniu tkankach miękkich /tj. mięśni, więzadeł, ścięgien/ przywraca się zaburzoną biomechanikę stawów (odblokowanie stawów), co prowadzi do zmniejszenia bólu, zwiększenia zakresu ruchomości, ustąpienia stanów zapalnych. Jest to trening funkcjonalny z użyciem urządzeń treningowych dostosowanych do problemów pacjenta.

Zalety:

• dokładne badanie umożliwia zastosowanie precyzyjnego leczenie chorobowo zmienionych tkanek;
• fizjologiczna metoda leczenia, likwiduje źródło choroby;
• skraca czas leczenia dając możliwość szybszego powrotu do normalnej aktywności i pracy, daje większą sprawność ruchową;
• pozwala uniknąć przewlekłego leczenia farmakologicznego oraz jego skutków ubocznych.

Zastosowanie:

• bóle głowy, migreny, zawroty głowy, „szum” w uszach;
• odwracalne dysfunkcje stawów obwodowych oraz stawów kręgosłupa, ból kręgosłupa;
• wady postawy, skrzywienia boczne /skoliozy/, pozorne skrócenia kończyn u dzieci i dorosłych;
• nerwobóle, rwa kulszowa, rwa ramienna, drętwienie nóg i palców stóp,
  zaburzenia perystaltyki jelit, etc.
  w zmianach zwyrodnieniowych kręgosłupa oraz stawów kończyn (np. kolanowego, barkowego, biodrowego);
• ograniczenia zakresów ruchu w stawach m.in. po urazach, złamaniach, zwichnięciach, skręceniach, zabiegach operacyjnych
  problemy z utrzymaniem stabilności tułowia, głowy, stawów obwodowych -hypermobilność

PNF / ang. Proprioceptive Neuromuscular Facilitation/, czyli torowanie nerwowo mięśniowe zostało zainicjonowane w rehabilitacji ponad 60 lat temu. PNF jest kompleksową formą terapii pacjenta, mającą zastosowanie w leczeniu zarówno schorzeń ortopedycznych jak i neurologicznych. Podstawowym celem terapii jest odtworzenie konkretnej funkcji ruchowej utraconej w wyniku choroby. Siła mięśni, zakres ruchu – to, co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym, jest tylko środkiem do uzyskania celu jakim jest funkcja. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. Umożliwia to pełne wykorzystanie rezerw tkwiących w organizmie, motywuje do dalszego działania, a co najważniejsze zapewnia bezbolesną pracę, bez traumatyzujących psychicznie i fizycznie doznań. Chory powinien być partnerem fizjoterapeuty, określającym zakres i granice działania. To on ustala cele terapii. Terapeuta ma w tym wypadku rolę doradczą. Dzięki takiemu podejściu chory nawet z dużą dysfunkcją zachowuje dobrą motywację i jest pozytywnie nastawiony do współpracy z terapeutą. 

Medyczny Trening Terapeutyczny /MTT/ Traktowany jest jako bardzo ważne uzupełnienie terapii manualnej. MTT to zestaw specjalnie dobranych ćwiczeń zebranych pod kątem do dysfunkcji, wieku oraz możliwości pacjenta ułożonych w formie treningu funkcjonalnego z użyciem urządzeń treningowych.

Ze względu na kompleksowość, ćwiczenia nie obejmują jedynie tej części ciała, która doznała urazu, lecz trenuje się cały organizm. Dzięki temu pacjenci szybciej mogę powrócić do zdrowia i aktywności zarówno zawodowej jak i rekreacyjnej. Pacjenta prowadzi się według metodologii treningowej sporowców. Dobiera się odpowiednie ćwiczenia, ustala ilość serii i powtórzeń oraz wielkość obciążenia. Każdy trening oparty jest o rozgrzewkę, część główną i końcową. Zazwyczaj po kilkunastu treningach fizjoterapeuta układa i wręcza pacjentowi indywidualny program ćwiczeń do domu. Z reguły po kilku tygodniach samodzielnych ćwiczeń w domu umawia się wizytę kontrolną podczas której ustala się nowy trening uwzględniający nowe cele treningowe.

Zastosowanie:

• schorzenia i urazy narządu ruchu,
• stany po rekonstrukcji więzadeł /ACL, PCL po zabiegach naprawczych łąkotek/
• endoprotezoplastyka stawu kolanowego, biodrowego
• zaburzenia przemiany materii
  zaburzenia krążenia i czynności serca /w ograniczonym zakresie/
• redukcja wagi

Przeciwwskazania:

• ostre stany zapalne
• gorączka

Neuromobilizacja to metoda diagnozowania i leczenia wykorzystywana w terapii manualnej, która ma za zadanie zniesienie dolegliwości bólowych wynikających z nieprawidłowej przesuwalności struktur neuralnych. Neuromobilizacje wykonywane są w celu normalizacji napięcia nerwów obwodowych, uwalniania uciśniętych splotów i nerwów. Pozwalają także wpływać na układ nerwowy wspólczylny i przywspólczólny poprzez pracę terapeuty na nerwach czaszkowych przez co uzyskuje się normalizację aktywności autonomicznego układu nerwowego.

Zastosowanie:

• bóle kręgosłupa szyjnego;
• bóle kręgosłupa piersiowego;
• bóle kręgosłupa lędźwiowego;
• rwa kulszowa;
• rwa ramienna
• cieśń nadgarstka
• bóle głowy;
• porażenie nerwu twarzowego;
• zaburzenie czucia.